"Wij zijn hier allemaal wetenschappers," zei een collega een tijdje terug tijdens een koffiepauze, waarop ik een beetje snibbig zei: "Spreek voor jezelf, ik ben geen wetenschapper maar een klusser."Meteen vroeg ik mij af: waarom zei ik dat, en meen ik dat eigenlijk wel?
Dat ik geen wetenschapper ben, klopt natuurlijk. Mijn werk bestaat niet uit het doen van onderzoek en het publiceren van mijn bevindingen. Maar waarom was het zo belangrijk voor me om dat te benadrukken?
Heb ik misschien iets tegen wetenschappers? Nee, integendeel. De wetenschappelijke methode is volgens mij de enige betrouwbare manier om "waarheden" over de wereld om ons heen te vinden, of er in ieder geval steeds dichterbij te komen. Ik respecteer iedereen die zijn of haar professionele leven daar aan wijdt.
Wel heb ik zelf heel bewust niet voor de wetenschap gekozen. Na mijn studie werd mij gevraagd of ik geen aio wilde worden, en daar heb ik positief op geantwoord: ik wilde inderdaad geen aio worden. Dat had niet zo zeer te maken met het lage salaris, en de werkdruk, maar ik wist dat ik geen informatica-onderzoeker wilde worden. Te theoretisch, te stoffig, te weinig tastbaar resultaat. En teveel politiek, weet ik nu.
Maar zie ik mijzelf als klusser? Nee, dat nou ook weer niet. Een klusser klinkt als doe-het-zelver, die maar wat aanrommelt en iets produceert waarvan anderen zeggen: "Wat leuk, zelf gemaakt?".
Op zijn minst hoop ik dat ik mijzelf vakman mag noemen, iemand die het ambacht van softwareontwikkelaar heeft geleerd (en nog iedere dag bijleert).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten