Benauwd

(voor de afscheidsglossy van Fons Moerdijk)

Het eerste mailtje dat ik ontving op het INL kwam van Fons. Ik droom nog wel eens van dat mailtje, als het warm en benauwd is op mijn slaapkamer doordat ik vergeten ben om mijn raam open te zetten.

Het was 4 mei 2006. Tijdens mijn eerste drie dagen hadden mijn kersverse collega’s me elektronisch met rust gelaten; ze wisten dat ik het al druk genoeg had. Van mijn mede-programmeurs had ik begrepen dat ik moest gaan uitpluizen hoe de software en de complexe artikelstructuur van het Algemeen Nederlands Woordenboek in elkaar zat.

Op zich dus niet verrassend dat de hoofdredacteur van dat woordenboek, waarvoor ik voorlopig exclusief aan het werk zou zijn, mij een mailtje stuurde. Een gezellig welkomstmailtje bijvoorbeeld: goed dat je er bent, neem de tijd, lees je rustig in, overwerk je vooral niet want je bent nu semi-ambtenaar.

Een groter contrast tussen dit fictieve mailtje en het mailtje dat ik daadwerkelijk ontving, is bijna niet denkbaar. Fons verblijdde mij met een vijf pagina’s lange opsomming van mogelijkheden die ooit in de online zoekapplicatie van het ANW moesten komen, en of ik daar vast rekening mee wilde houden. En oja, het zou prettig zijn als je straks vragen in natuurlijke taal kon stellen aan die applicatie.

Ik slikte even. Was deze overstap naar het INL eigenlijk wel zo’n goed idee geweest? Mijn vorige baan was toch ook best leuk. Zouden ze al een vervanger voor me gevonden hebben..?

Toen ik Fons uiteindelijk ontmoette, bleek het gelukkig mee te vallen. Het document was het resultaat van een vrije brainstorm, een aantal van de ideeën was misschien erg hoog gegrepen, en hij begreep ook wel dat niet alles gerealiseerd kon worden.

…hoewel dat natuurlijk wél fijn zou zijn, hoorde ik tussen de regels door.

Nu, drie jaar verder, begrijp ik heel goed waarom hij mij dat document stuurde: Fons wilde geen genoegen nemen met een herhaling van zetten. Hij had een visie voor een beter online woordenboek en de ambitie om die visie te verwezenlijken. Dat ik daar in mijn eerste week enigszins door werd overdonderd, is inmiddels ruimschoots goedgemaakt door de bijzonder prettige samenwerking met zo'n bevlogen collega.

Mijn eerste INL-mailtje heeft een ereplaats in mijn Outlook-archief. Als ik mezelf erop betrap uit gemakzucht een bekend kunstje te herhalen, zoek ik het weer even op. Zo vergeet ik niet om altijd naar verbetering te blijven streven.

…én om altijd mijn slaapkamerraam open te zetten.