Managers

Bij mijn vorige werkgever had ik eens een conflict met mijn manager, André. Het ging over een technisch probleem. Wat dat precies was doet er nu niet toe, maar er waren twee mogelijke oplossingen: oplossing A en oplossing B.

Oplossing A zou meer tijd kosten maar uiteindelijk een meer solide, toekomstbestendig product opleveren. Oplossing B wat wat meer houtje-touwtje, maar spaarde een hoop werk en maakte een van onze klanten snel blij.

Mijn manager luisterde naar zijn gevoel voor planning en commercie en wilde kiezen voor oplossing B. Mijn gevoel voor softwarekwaliteit schreeuwde dat we voor oplossing A moesten kiezen.

Dit type conflict keert overal steeds weer terug, en er is geen "juiste" oplossing. Met oplossing A stel je een klant op korte termijn teleur en lopen je andere projecten vertraging op. Als je oplossing B kiest, lijdt de kwaliteit van je product daaronder en stel je je klanten misschien op langere termijn teleur. Managers zeggen altijd dat je het product later wel weer kan oplappen, maar in de praktijk is daar nooit tijd voor en zit je voor eeuwig vast aan de gevolgen van je korte-termijndenken.

Hoe hoog laat je zo'n conflict oplopen als ontwikkelaar? Geef je je gevoel de overhand, en trek je onverschrokken ten strijde tegen zoveel gebrek aan technisch inzicht? Of luister je naar je verstand, dat zegt dat zij die je salaris betalen nu eenmaal bepalen wat je moet doen? Ik, onervaren en overtuigd van mijn gelijk, deed het eerste.

En hoe gaat een manager er mee om, een medewerker met een mening? Puur verstandelijk kan hij zijn rang laten spreken en zonder pardon oplossing B erdoor drukken. Maar zijn gevoel zegt hem dat ontevreden werknemers ook niet alles zijn.

Management is moeilijk. Alle managers zitten tussen twee niveaus in; is het niet een hogere manager, dan is het wel de raad van bestuur of natuurlijk de klant. De verleiding is voor een manager groot om je vooral met de mensen in het hogere niveau bezig te houden: het is eenvoudiger, omdat er minder van zijn, en het levert (ogenschijnlijk) meer op: je "meerderen" bepalen namelijk of je je baan houdt, of je salaris stijgt, en of je een dikke BMW als leasebak krijgt, of toch een Ford Ka.

Goeie managers echter realiseren zich dat ze afhankelijk zijn van hun zogenaamde "ondergeschikten", en gedragen zich daarnaar: ze beschermen hun mensen tegen inmenging van boven (en van opzij), ze houden scherp in de gaten of iedereen happy is, en stellen alles in het werk om iedereen gewoon z'n werk te laten doen met zo min mogelijk gedoe eromheen. Goeie managers zijn 'curlingmanagers'! Zo kweken ze een hoop blije werknemers, die graag naar de zaak komen en zich met liefde inzetten om de planning te halen.

Hoe liep mijn conflict met André af? Helaas voor mij werd het uiteindelijk toch oplossing B. Was hij dan een slechte manager? Nee, integendeel! Alle suggesties van je werknemers direct overnemen maakt je niet tot een goeie manager. Alle suggesties van hogerhand direct overnemen trouwens ook niet.

Wat André voor mij tot een goeie manager maakte was de manier waarop hij de discussie aanging, door oprechte interesse en aandacht te tonen voor mijn kant van de zaak. Door voldoende respect voor mij te hebben om goed uit te leggen waarom hij met me eens was dat oplossing A mooier was, en op lange termijn waarschijnlijk beter, maar de realiteiten van het moment ons dwongen tot oplossing B. Door mij, kortom, niet op een zijspoor te zetten zodra ik "lastig" werd, maar mij te betrekken in het proces.

Ik heb André altijd gerespecteerd, en werkte altijd graag een tandje harder voor hem wanneer dat nodig was.